कवितेच पानचे ना धों महानोर यांच्याबरोबर असलेले 2 भाग पाहिले आणि इतके दिवस बांध घालून ठेवलेल्या पावसाच्या आठवणी बेबंध वाहू लागल्या, डोळ्यावाटे.
मन चिंब पावसाळी
झाडात रंग ओले
घन गर्द सावल्यानी
आकाश वाकलेले
पाऊस पाखरांच्या अंगात थेंब थेबी
शिडकाव संथ येता झाडे निळी कुसुंबी
मुक्ता सिनेमा मधे सर्वात प्रथम ऐकली होती ही कविता. अतिशय आवडली होती. आता तर कोकणातला पाऊस आठवून कातर करते ती मला.
बांद्याच्या घरात बसून मुसळधार बरसणारा पाऊस पहायचो. स्वयंपाक घरातल्या मागच्या दारातून हिरव्या रंगाच्या विविध छटा पाहायला मिळायच्या पावसात. पोपटी रंगाच्या भाताच्या तरव्या पासून ते चढत्या क्रमाने झाडांची उंची आणि हिरव्या रंगाचं गडद होणं दिसायचं. तरवा ते माड (नारळाचं झाड). कित्येक दिवस अन कित्येक पावसाळे आम्ही हे चित्र पाहायचो. घराच्या कौलांवर थैमान घालणारा पाऊस त्या शेतात मात्र मोहक दिसायचा. आधी आभाळून येणं, येण्याची चाहूल आणि मग गर्जना करत अविरत बरसण. आषाढ महिन्यात येणारा वेगळा, श्रावणात येणारा वेगळा, त्याला सृष्टीने दिलेला प्रतिसादही वेगळा.
लहानपणी कळलही नव्हत की हा पाऊस मनात इतका घर करून बसणारे, की तो नुसता आठवून मला कसं नुसा करेल...
रात्री जोरात पाऊस आला की हमखास वीज खंडित व्हायची. काळाकुट्ट अंधार, तुफान पाऊस आणि छोटीशी मेणबत्ती लावून आधी परवचा आणि मग गाणी म्हणणारे आम्ही. संध्याकाळ मस्त जमून यायची. अंधारात फार काही नको म्हणून आई पटकन एखादा मसालेभात किंवा कांद्याची खमंग आमटी भात करायची. सर्वांनी एकत्र बसून गप्पा मारत ओरपायचा. जाम आवडायची अशी संध्याकाळ, रात्र मला.
त्यात दारावर थाप वाजली की मात्र मला जाम भीती वाटायची कारण कोणीतरी बाबांना visit sathi बोलवायला आलेलं असायचं. क्षणाचाही विलंब न करता बाबा त्या माणसा ला घेऊन मोटार सायकल वरून निघायचे. आम्ही झोपी जायचो मग पण मनात धास्ती असायची माझ्या. कान गाडीच्या आवाजाची वाट पाहत असायचे. घराजवळ कोपऱ्यावर वडाचं मोठं झाड होतं, तिथे आले की गाडीचा आवाज यायचा. मग निर्धास्त झोप लागायची. कधी कधी बाबा रात्रभर visit var असायचे. मला मात्र माहीत नसायचं तेव्हा की ते गेलेत.
घरात सर्वांनी एकत्र बसून पाहताना आवडणारा पाऊस मला बाबा बाहेर गेले की भीतीदायक वाटायचा. पण तात्पुरता.
पाऊस भीषण रूप घेऊ याचाही अनुभव घेतलाय कोकणात पण आठवतं, हुरहूर लावत ते त्याचं शेतात बरसताना दिसणारं लोभस रूप.
भारताबाहेर अनेक वर्ष राहतेय त्यामुळे या अनुभवाला गेली कित्येक वर्षं पारखी झालेय. इथेही पाऊस येतो, खरंतर सारखाच येतो, कधी बरसतो, कधी बारीक रिपरिप... सुंदर दिसतं सगळं पण त्याला माझिया देशातल्या पावसाची सर नक्कीच नाही. I miss you monsoon. I certainly do❤
मोनाली (अदिती हिरणवार)
मन चिंब पावसाळी
झाडात रंग ओले
घन गर्द सावल्यानी
आकाश वाकलेले
पाऊस पाखरांच्या अंगात थेंब थेबी
शिडकाव संथ येता झाडे निळी कुसुंबी
मुक्ता सिनेमा मधे सर्वात प्रथम ऐकली होती ही कविता. अतिशय आवडली होती. आता तर कोकणातला पाऊस आठवून कातर करते ती मला.
बांद्याच्या घरात बसून मुसळधार बरसणारा पाऊस पहायचो. स्वयंपाक घरातल्या मागच्या दारातून हिरव्या रंगाच्या विविध छटा पाहायला मिळायच्या पावसात. पोपटी रंगाच्या भाताच्या तरव्या पासून ते चढत्या क्रमाने झाडांची उंची आणि हिरव्या रंगाचं गडद होणं दिसायचं. तरवा ते माड (नारळाचं झाड). कित्येक दिवस अन कित्येक पावसाळे आम्ही हे चित्र पाहायचो. घराच्या कौलांवर थैमान घालणारा पाऊस त्या शेतात मात्र मोहक दिसायचा. आधी आभाळून येणं, येण्याची चाहूल आणि मग गर्जना करत अविरत बरसण. आषाढ महिन्यात येणारा वेगळा, श्रावणात येणारा वेगळा, त्याला सृष्टीने दिलेला प्रतिसादही वेगळा.
लहानपणी कळलही नव्हत की हा पाऊस मनात इतका घर करून बसणारे, की तो नुसता आठवून मला कसं नुसा करेल...
रात्री जोरात पाऊस आला की हमखास वीज खंडित व्हायची. काळाकुट्ट अंधार, तुफान पाऊस आणि छोटीशी मेणबत्ती लावून आधी परवचा आणि मग गाणी म्हणणारे आम्ही. संध्याकाळ मस्त जमून यायची. अंधारात फार काही नको म्हणून आई पटकन एखादा मसालेभात किंवा कांद्याची खमंग आमटी भात करायची. सर्वांनी एकत्र बसून गप्पा मारत ओरपायचा. जाम आवडायची अशी संध्याकाळ, रात्र मला.
त्यात दारावर थाप वाजली की मात्र मला जाम भीती वाटायची कारण कोणीतरी बाबांना visit sathi बोलवायला आलेलं असायचं. क्षणाचाही विलंब न करता बाबा त्या माणसा ला घेऊन मोटार सायकल वरून निघायचे. आम्ही झोपी जायचो मग पण मनात धास्ती असायची माझ्या. कान गाडीच्या आवाजाची वाट पाहत असायचे. घराजवळ कोपऱ्यावर वडाचं मोठं झाड होतं, तिथे आले की गाडीचा आवाज यायचा. मग निर्धास्त झोप लागायची. कधी कधी बाबा रात्रभर visit var असायचे. मला मात्र माहीत नसायचं तेव्हा की ते गेलेत.
घरात सर्वांनी एकत्र बसून पाहताना आवडणारा पाऊस मला बाबा बाहेर गेले की भीतीदायक वाटायचा. पण तात्पुरता.
पाऊस भीषण रूप घेऊ याचाही अनुभव घेतलाय कोकणात पण आठवतं, हुरहूर लावत ते त्याचं शेतात बरसताना दिसणारं लोभस रूप.
भारताबाहेर अनेक वर्ष राहतेय त्यामुळे या अनुभवाला गेली कित्येक वर्षं पारखी झालेय. इथेही पाऊस येतो, खरंतर सारखाच येतो, कधी बरसतो, कधी बारीक रिपरिप... सुंदर दिसतं सगळं पण त्याला माझिया देशातल्या पावसाची सर नक्कीच नाही. I miss you monsoon. I certainly do❤
मोनाली (अदिती हिरणवार)
No comments:
Post a Comment