सध्या Activa, kinva बुडाखाली तात्कालिक जी काही गाडी असेल तीवर बसून हा महानुभाव पुण्याच्या या टोकापासून ते त्या टोकापर्यंत कुठेही असतो. फिरतीचे मूळ कारण त्याचा व्यवसाय आणि त्या अनुषंगाने असणारी कामे एवढेच मर्यादित कधीच नसते. एका टोकाला काम असतं तर दुसऱ्या टोकाला कोणीतरी आजारी असतं, कुणाला तरी याला प्रत्यक्षच भेटून खाजगी सल्ला घ्यायचा असतो नाहीतर गेला बाजार माझ्यासारखं कोणीतरी दुसऱ्या देशात असतं आणि पार्सल तयार करून घेऊन ते आमच्यापर्यंत पोचवण्यासाठी आमच्या एखाद्या मित्राच्या पुण्यातल्या कोणत्या तरी टोकाला असणाऱ्या घरी द्यायचं असतं.. ही फक्त वानगीदाखल दिलेली काही कारणं... पण तू त्याच्या काळजीने कुठे आहेस रे उगाच तुला फेरी नको त्याबाजुला असशील तरच एक काम आहे असं फोन वर म्हणलं तर दुसऱ्या बाजूने ऐकू येतं की तू काम सांग मी कुठेही असतो. आईच्या mri साठी जोशी हॉस्पिटल बाहेर याच्याशी बोलत असताना त्याच्या या परोपकारी फिरतीला एक साजेसे नाव सापडलं.... सत्राणे उड्डाणे होकार वदनी... मी चुकून होकार लिहलंय असं वाटू शकेल पण मला होकार च लिहायचं आहे कारण नेहमी होकारच असतो असतो याच्या वदनी. हे सगळं ज्याच्या विषयी बोलतेय त्याचा अनुभव माझ्यासारख्या असंख्य लोकांनी घेतला असेल, त्यांना नाव सांगायची गरज ही पडणार नाही पण तरीही...तर हा आहे आपला सर्वांचा जयंता.
2 सप्टेंबर ला तारखेने तर हरतालिके ला तिथिने. माझ्या आईच्या भाषेत गोडबोले घराण्यातला हा हरतालिके चा चुळबुळा गणपती.लहानपणापासून एका जागेवर टिकला तर शप्पथ. आळस ही गोष्ट ना लहानपणी होती ना आता पन्नाशीच्या पुढे गेला तरी आहे. एखादं काम एका मार्गाने सुरुवात करून होत नसेल तर त्याला विविध पद्धतीने approach करायची तयारी आणि त्यासाठी जीवाची धडपड. आणि हो, ते काम त्याचं असेल किंवा त्याच्या फायद्यासाठी असेल असं नाहीच बरं का. अनंत मित्र, प्रचंड ओळखी, आणि त्या ओळखीचा अतिशय सुयोग्य ठिकाणी वापर ही खासियत . उगाच आहे ओळख म्हणून काहीही चाललय असं नाही. माझ्यासह बऱ्याच जणांना असं झालं असेल की पुण्यात प्रोब्लेम कोणताही असो उपाय एकच... जयंताला फोन😍
खूप निखालस वृत्तीने मदत आणि मोबदला म्हणून आंतरिक समाधान. काहीवेळा गरज सरो वैद्य मरो असे अनुभवही येतात पण तो छान सांगतो की हे करून मला आनंद मिळतोय हाच माझा स्वार्थ. समोरच्या माणसाने माझ्याशी कसं वागावं हे तो ठरवेल, मी माझं स्वत्व त्यामुळे सोडणार नाही. कोणी काही म्हणो, वागो, आम्हां काय त्याचे.....आमच्या आधुनिक संत वाणीत याला " पोचलेला असणे" म्हणतात. 😃
माणूस म्हणून घडताना आणि हळूहळू मोठं होताना मी जयंताला खूप जवळून पाहिलय. स्वतःमधील त्रुटी ओळखून त्यावर प्रयत्नपूर्वक मात करणं सुद्धा पाहिलंय. स्वतःच्या अडचणी न सांगता वेळ मारून न्यायला तिसरच काहीतरी करत राहिल्याने सहज गैरसमज व्हायला संधी दिल्या याने पूर्वायुष्यात. पण ज्या अडचणीतून तो त्या काळात जात होता ते कळल्यावर गैरसमज तर सोडाच पण तू आम्हाला तुला मदत करायची संधी का नाही दिलीस याचीच खंत वाटेल एखाद्याला.
यशाची खात्री नसताना , काहीवेळा तर हाता तोंडाशी आलेलं यश हलकेच विरून जाताना, पुन्हा उभ राहून कष्ट करण्याची असामान्य जिद्द आहे याच्याकडे. ज्याचं राहून राहून कौतुक वाटतं मला. यश दिसताना त्यामागे धावणं सोपं असेल कदाचित पण यश कायम हुलकावण्या देत असताना त्यामागे धावणारा आणि ते मिळवणारा जयंता जगात विरळाच. अशक्य प्रेरणादायी वाटतं मला हे माझ्या आयुष्यातील खाचखळग्यातून वाट काढताना.
प्रत्येक कामात extra mile जायची तयारी. कितीतरी दिवंगत मंडळी स्वर्गात आज जयंताच्या जीवावर निश्चिंत असतील कारण त्यांच्या मागे या भूतलावर राहिलेल्या त्यांच्या कुटुंबाबरोबर जयंता आहे. आणि हो त्याला मोलाची साथ देणारी त्याची जीवनसाथी विनया वहिनी. त्याची नाती, आमच्यासारखे काही सोडता, बहुतांशी जोडलेली पण दोन्ही, वहिनीने मनापासून स्वीकारली, जपली. लेकिवरही या दोघांचे हे संस्कार न झाले तर नवलच. त्यामुळे तीही या युगातली contemporary yet traditional असा लोभस संगम आहे.
जयंताविषयी लिहायला प्रसंग खूप आहेत पण किती लिहिणार आणि मग एखादा दुसरा प्रसंग लिहून त्याच्या व्यक्ती चित्राला न्याय नाही देता येणार म्हणून माझ्या परीने outline sketch करतीये. प्रत्येकाने आपल्या आपल्या प्रसंगाने त्याला fill up करायची मुभा घ्यावी. त्याशिवाय समग्र जयंता मांडणं अवघड आहे.
अथक परिश्रम आणि प्रचंड चिकाटी जोडीला निरपेक्ष माणुसकी अजुन काय पाहिजे एक "माणूस" घडायला. अशा या माणसाला, माझ्या ज्येष्ठ बंधुरायाला उदंड आणि आरोग्यदायी आयुष्य लाभो ही ईश्र्वरचरणी प्रार्थना🙏
अदिती हिरणवार ( मोनाली गोडबोले)
